Pak Chong, 2 december 2012

Vanmorgen al om half zes op. Ik wil de trein van zeven uur hebben. Dan is het waarschijnlijk nog niet zo druk in de trein en ben ik VOO de hitte in een guesthouse. Het hele guesthouse slaapt nog als ik vertrek om tien over zes. Dan op zoek naar een tuk-tuk. Waar ik ze verwacht staan ze niet. Wel aan de overkant. Gelukt. Mijn koffer wordt er ingetild en voor 50 B. word ik naar het station gebracht. Helaas, de kaartjes voor de trein van zeven uur kosten 333 B. Dat vind ik te duur. Normaal slaap ik voor dat bedrag. Dan maar wachten tot half negen. Gelukkig heb ik mijn boek "de man die zijn vrouw voor een hoed hield" bij me. Wel een uur gelezen. Dan komt er een oudere man, zeventig, naast mij zitten. Hij komt uit Duitsland. Ik krijg trek in koffie. Hij biedt aan om de bagage te letten. Hij gaat naar Chang Mai en komt al twintig jaar in Thailand. Voor vertrek nog even naar het toilet. Op het kaartje staat dat ik in wagon 4 plaats 47 heb. Helaas stopt de trein niet op de gewenste plaats en moet ik door de hele wagon lopen. Gelukkig onder begeleiding en mijn koffer wordt gedragen door een man van de spoorwegpolitie. Die is altijd op de trein aanwezig. Het is heel druk in de trein. Schuin tegenover mij ziet een vrouw die een doos bij zich heeft. Hierin zitten drie jonge hondjes. De vrouw belt haar dochter die in het Engels begint te praten. Later vertelt zij haar moeder wat ik geantwoord heb. Naast en tegenover mij zit ook een vrouw met haar dochter. Ze zijn allemaal erg vriendelijk en behulpzaam. Ik krijg zelfs eten aangeboden maar dat sla ik af. Het landschap begint heuvelachtig te worden. Ongeveer 400 meter hoog. Nog iets wat ik niet eerder verteld heb. Iedere dag even voor acht uur komt er een oproep. Iedereen gaat staan en het volkslied wordt gespeeld. Daarna gaan ze weer verder met waar ze mee bezig waren. Onderweg kan je in de trein allerlei eten en drinken kopen. Zelfs papayasalade, spicey, en zakken met gekookte eieren. Pak Chong bereikt. Buiten het station staan de twee meisjes die ik in A. op het station al gezien heb. Nederlanders. We worden aangesproken door een vrouw die kamers heeft in haar guesthouse. Prijs 200 B. We moeten dan wel met zijn drieën op een kamer maar hebben wel een eigen douche en toilet. Het ziet er keurig uit. De eigenar is not amuses dat ik bij greenleafhouse de tour geboekt heb. Achteraf bleek dat hij mij verkeerd begrepen heeft. Hij dacht dat ik alleen maar kwam slapen. Nee, dat is niet zo. Morgen ga ik weer weg en slaap ik bij Greenleaf. We gaan naar de winkel. De Tesco is gigantisch een xxl. Dan wat eten. Het ene meisje, 22, voor het eerst van huis heeft moeite met het vreemde eten. We hebben een soort noodlesoep. Lekker. Dan weer terug naar het guesthouse. De dames hebben van drie tot acht uur een excursie. Ik heb lekker het rijk alleen. Boek uitgelezen, internetten. Gepraat met een andere Duitser. Weer even terug naar de winkel. Een ijsje gegeten voor nog geen vijf cent. Mijn ogen uitgekeken in de winkel. Gedroogde paddenstoelen, garnalen, curry's. Een soort studentenhaver gekocht. Er zitten alleen geen krenten en rozijnen in. In deze regio worden ook druiven verbouwd. Ze staan buiten met flessen wijn. Ik koop een flesje druivensap. Tot mijn verrassing ongezoet. Dan weer terug naar het guesthouse. Het is inmiddels donker geworden. Ik loop op de eerste van de vijfbaans snelweg terug naar het guesthouse. Niet fijn. In het guesthouse gedoucht en daar zijn de meisjes al weer. Ik heb al gegeten en neem nog een watermeloenshake. Heerlijk.