Chang Mai, 12 december 2012

Al weer vroeg op. Als ik de koffer naar beneden breng komt de nachtportier eraan. Zij neemt de koffer en brengt deze naar beneden. Heel lief. Ik draag zelf de koffer niet de trap af maar trek deze naar beneden. De rolluiken gaan omhoog en ik vertrek. Beneden aangekomen is de bakkerswinkel nog niet open. Ik haal wat te drinken bij de supermarkt en ga op het terras zitten. Al snel gaan de luiken bij de bakkerswinkel open, brommer en borden worden buitengezet. De oudere mevrouw herkent mij. Hoewel ze nog niet open zijn krijg ik thee en geroosterd brood. Zij gaat door met haar werk. Een soort lades met donuts, broodjes, stapelt ze op in de achterbak van de auto. Ik neem nog een koffiebroodje mee voor onderweg. Dan loop ik naar de overkant van de weg naar de tuk-tuks. Wij scheren over de weg naar het vliegveld. Kosten 100 B. Keurig. Dit is de prijs. Op het vliegveld aangekomen probeer ik vast VAT terug te krijgen. Dit kan hier niet maar pas in Bangkok. Bij het inchecken blijkt dat ik geen Corrie neer had moeten zetten maar Cornelia. Dom. zij doen gelukkig niet moeilijk. Het vorige vliegtuig vertrekt om kwart voor acht. Het inchecken begint om tien over half acht. Nog wat gelezen en een echte kop koffie genomen. Het is vrij druk. Ook later in het vliegtuig. Onderweg krijgen we een broodje en water. Nog een paar foto's gemaakt. Het grootste gedeelte van de vlucht vliegen we boven de wolken. We zijn er zo. De koffers zijn er bijna direct. Erg efficiënt. Op het vliegveld probeer ik om mijn koffers op te slaan. Dan hoef ik hier verder niet meer mee te sjouwen. Helaas word ik geconfronteerd met de Thaise cultuur. Ik word overal heen gestuurd maar het lukt niet. Pas morgen kan ik VAT terug krijgen. Ik loop naar de plaats waar de shuttlebussen staan. Er wordt gebeld en binnen tien minuten vertrek ik naar het airport hotel Thong Tha Resort. Het ziet er keurig uit. Grote kamer met balcon, tv, koelkast en eigen toilet en douche. Alleen bij aanvang en start van de reis heb ik deze luxe gehad. Gedoucht. Je mag maar twee keer met de shuttlebus mee. De monorail zie ik maar kijken of ik er heen kan lopen. Onderweg is nog behoorlijk wat onbebouwd land. dit komt zeker o dat het vliegveld nog vrij nieuw is. Ongeveer vijf jaar oud.Op een zeker moment een hovenier gevraagd. Deze loopt naar een andere man. Deze belt zijn vriend en zegt dat het te ver is. Als ik terugloop kom ik twee jongens uit Estonia tegen. Ze willen ook naar de monorail. We besluiten samen een taxi te nemen. Kosten gezamenlijk 100 B. Ik blijf in de monorail zitten tot het eindpunt Phat Paya en loop dan naar de winkels. Ik koop voor de kinderen een kleinigheidje. De winkel waar ik de vorige keer zijden truitjes heb gezien kan ik niet vinden. Jammer. Op het station is het erg druk. De mensen gaan naar huis. Op het vliegveld aangekomen neem ik een taxi. Ik probeer er een aan te houden maar dat mag niet. Je moet in de rij en krijg er dan een toegewezen. Achteraf blijkt dat je voor deze service wel moet betalen en wel 50 B. Iets meer kwijt dan vanmiddag. Dan het broodje wat ik vanmorgen gekregen hebt opgegeten met wat fruit, mandarijnen en een halve ananas. Hier heb ik genoeg aan want vanmiddag heb ik een heerlijke sorbet op. Dan de blogs schrijven. De eerste opslaan lukt maar de tweede ben ik kwijt. Slechte wifi verbinding. Morgen dan maar. Mijn terugreis bevestigd. Ook dit ging erg moeizaam door de slechte verbinding. Het is nog heerlijk buiten. Pas om elf uur ga ik naar binnen. Het zit er bijna op. Morgen de laatste dag. De hoogtepunten zijn voor mij de trekking en de excursie in het Khao Yai park geweest. Ook zijn er mindere kanten geweest. De grote hoeveelheid stekend ongedierte en soms de beperkte diepgang van de Thai. Maar de natuur was overweldigend. Zeker nog een keer terug.