Ayutthaya, 1 december 2012

Vanmorgen al vroeg wakker. Snel gedoucht en naar de Ferry. Kosten 4 B. Aan deze kant van de rivier nog wat rondgelopen. Een kop groene thee genomen. Dat is hier echt groen. De trein had uiteraard weer vertraging. Het vertrek was pas om half tien. Op het station een meisje/vrouw ontmoet van 33. Het was de eerste keer dat zij alleen reisde. Van oorsprong een Russische maar woont nu in Tsjechië. Ze was gisteravond gearriveerd en wil vandaag ook naar Lopburri en vandaag nog door naar Phitsanulok. De treinreis kostte weer een schijntje. Slechts 13 B. De kosten voor de w.c. op het station zijn in verhouding gigantisch 3 B. Onderweg weer heel veel vogels gezien. Ook een aantal nieuwe zoals ijsvogels, vogels met een roestbruine rug, andere duiven, verschillende zwaluwen enz. Om elf uur gearriveerd in Lopburri. Besloten om niet de eerste ruïne, Wat Phra Sri Rathana Mahathat, te bezoeken maar door te lopen en eerst wat te gaan eten. De Tsjechische vraagt of ze vandaag met mij op mag trekken. Prima. Gezellig. Daarna zagen we de muren van de Phra Narai Rajanivet (King Narai's Palace). Ongeveer alle vier de muren rondgelopen voordat we de ingang gevonden hebben. Heel bijzonder. Veel beeldhouwwerken, munten, ruïnes gezien uit de verschillende periodes. Daarna op naar het plein, Phra Phrang Sam Yot, waar de apen zijn. We zien er slechts drie. Ik een sjaaltje voor Ank gekocht en Petra een hoed. Daarna de weg omhoog gelopen. Op een zeker moment een brug bereikt. Te ver doorgelopen. Dan maar weer terug. We lopen langs een soort Chinese tempel. Je mag er niet in. Ook nog de Wat Sao Thang Thong bekeken. je mag er niet in. Dan weer terug naar het plein met de apen. Op het plein bevinden zich drie prangs. Daarna verder gelopen. Er zijn nu heel veel apen. Op een zeker moment maak ik een foto van een jonkie. Een grote aap wordt agressief en valt Petra aan. Hij pakt de Lonely Planet en haar fles met water af. Zij is bang en begint te gillen. Gelukkig komt de eigenaresse van een winkel aangesneld en jaagt de apen weg met een stok. Wat is Petra bang ? Zij wil nog naar de San Phra Kan maar durft door de grote hoeveelheid apen die zich daar bevinden niet meer het terrein op. We lopen er gedeeltelijk omheen. De treinrails overgestoken naar de Wat San Paolo. Aan deze kant bevindt zich ook een grote kermis. Waarschijnlijk tijdelijk. Daarna de rails overgestoken naar het station. Petra kan om half vijf al met de trein mee. Ik pas een uur daarna. Na uitwisseling van de mail adressen neem ik nog een bananenshake. Ik zie iedereen grote bekers nemen met verschillende kleuren vloeistof en daarop slagroom met versiering. Het ziet er heerlijk uit. Het Thaise stelletje waarmee ik net gesproken heb vertelt mij dat het donkerbruine coca is. Inmiddels weten zij mij ook te vertellen dat de witte treinkaartjes voor de Thai zijn en de gele voor de toeristen. Schijnbaar zie ik er Thais uit want ik heb alleen nog maar witte gehad. Het is een heel gedoe om in de trein te komen. Heel veel scholieren. Naast een intelligente Thaise man gezeten en een leuk gesprek gehad. Het begint al donker te worden. Het is ongeveer half zes dan. Het is hier nog echt donker. De Wats zijn soms verlicht met tl balken. Om ongeveer zeven uur weer in A. Met de Ferry naar de overkant. Aan de andere kant naar het guesthouse gelopen en mosselen met omelet gegeten. Bij aankomst blijkt de was ook klaar te zijn. Kosten 50 B. Niet goedkoop maar vandaag was in het straatje de prijs al verhoogd naar 40 B. De dag zit er weer op morgen met de trein naar de volgende bestemming.