Kanachaburri, 28 november 2012

Vandaag mijn foto's over willen zetten naar mijn externe harde schijf. Helaas, niet de goede kabel bij me. Als oplossing maar een memory stick gekocht. Met hulp is het gelukt. Zelf de was gedaan. Dan is het tenminste schoon. Op een groot rek opgehangen om te drogen. Op het complex is ook een Engelsman die getrouwd is met een Thaise. Hij heeft jaren in Kan gewoond maar nu in het oosten van het land. Zij heeft daar land. Nu zijn ze hier omdat deze week hun te bouwen huis afgemaakt wordt. Donderdag vertrekken ze. Op de hoofdstraat ontbeten. Alweer een Engelsman. Vanmiddag ga ik naar de Tiger Temple. Je betaalt alleen de rit heen en terug. Zelf moet je de entree nog betalen. Het is wel prijzig 600 B. Het is een opvanghuis voor zieke en kleine tijgers waarvan de moeder niet meer leeft. Ik heb nog wel wat tijd. Ik wil toch wel graag een vogelboek. Op naar de officiële boekwinkel. De tweedehands boekwinkels hebben het niet. Alweer een Engelsman. Hij weet wat ik bedoel maar heeft het niet in huis. Behulpzame man want hij gaat voorbij rondbellen. Ze schijnen in Chang Mai een vogelboek te hebben. Ik krijg het adres en telefoonnummer. Om half twee vertrek naar de Tiger Temple. Onderweg begint het te regenen. Ik hoop maar dat ze het droogrek onder het afdak schuiven. In het vrachtwagentje met banken ons vervoermiddel zijn ook een stelletje uit Estonia en twee jongens, begin dertig, uit Brabant. Het regent nog steeds bij aankomst. Gelukkig heb ik mijn paraplu bij me. Ik loop wat rond em laat foto's van mijzelf maken met de tijgers. Jammer genoeg zijn ze niet scherp. De jongens bieden aan om met hun toestel foto's te laten maken en deze te mailen. Ik maak dankbaar gebruik van hun aanbod. Er werkt hier ook een vrijwilliger, Bart, uit Nederland. Hij is eenentwintig en heeft zijn master ecometrie al. Hij doet dit werk nu een maand en weet nog niet hoe lang hij blijft. Op het park zijn ook beren, buffels, paarden, geiten enz. Na ongeveer twee uur heb ik het wel gezien. Terug naar het vervoermiddel. Wij moeten nog een kwartier wachten wordt gezegd. Het wordt een lang kwartier. Vijf vrijwilligers, waaronder Bart, willen mee terugrijden naar Kan. Zevenen een afscheidsfeestje en vanavond is ook Loy Kratong. Dan worden stukjes opgemaakt met bloemen in het water gelaten en ballonnen opgelaten. Ze doen dit om hun dankbaarheid voor het schone water te tonen. Onderweg begint het te storten. Gelukkig is het droog bij aankomst. Overal op straat zijn ze stukjes aan het maken. Bij het guesthouse hebben ze er ook een voor mij gemaakt omdat ik bij aankomst verteld heb dat ik pasta Loy Kratong weg zou gaan. Ik had begrepen dat ik bij het guesthouse opgehaaldzou worden voor de viering. Misverstand. Snel naar het boekingskantoortje. Na veel gebel is het gelukt. Ik kan nog mee. Met de brommer word ik naar het vrachtwagentje gebracht. Het stel uit Estonia zit er ook in. We worden naar een drijvend vlot gebracht. Hierop bevindt zich een restaurant waar we een buffet nuttigen. Een longtailboot ervoor en dan gaan we. Het is een uitgebreid buffet met soep, Thaise gerechten, Franse frietjes en Thaise toetjes en fruit. Ik neem wat friet en vis. We varen onder de beroemde bridge en nog andere bruggen door. Op een zeker moment stoppen. We zetten de stukje op een stuk gaas waaraan een lange steel bevestigd is. Zo laten we de stukjes te water. Ze hebben trouwens voor alle gasten stukjes. Daarna krijgen we een "ballon". Hierin bevindt zich ijzerdraad waarop een soort houtwolbevestigd is. Na aansteken en wachten tot het goed brandt. Loslaten en de ballon gaat de lucht in. Je ziet er heel veel in de lucht. Ook wordt er vuurwerk afgestoken en zie je overal mensen op de kant stukjes in het water laten. Op de terugweg word ik erg beroerd. De frietjes komen er weeruit. Wat ben ik blij weer terug te zijn in het guesthouse. Ook mijn darmen zijn van streek. Wellicht verreisd en morgen maar rust houden en met de minibus naar Ayutthaya.