Kanchanaburi, 22 november 2012

Al ver voor de wekker ging wakker. Stress. Uitgeschept en dan maar wat eten. Alhoewel het al zes uur is word ik niet geholpen bij mijn gebruikelijke restaurant. Ze zijn nog dicht. Dan maar naar de "dure" tent. Ruim 100 Baht voor thee, wel jasmijnthee, en een geroosterde boterham. Dan naar pier hahit. Na ongeveer tien minuten ben ik er. Het is al redelijk druk op de boot. Na twee haltes eruit. Ik laat mijn papiertje zien waar in Thais opgeschreven staat station. Zelfs dat begrijpen velen niet. Na ruim een kwartier lopen ben ik er. De volgende keer doe ik dat niet meer en zal ik een taxi nemen. Het is pas zeven uur. Nog alle tijd. De trein vertrekt vanaf Thonburi station om kwart voor acht. Naast mij zijn een stel Belgen aan het wachten. We letten om en om op de bagage zodat we nog een kop koffie kunnen halen en naar het toilet. Een kaartje kost 100 Baht. Opeens valt een glas uit mijn bril. Gelukkig kan ik het nog opvangen. Het schroefje zal er wel uitgevallen zijn. Balen. Dan kan ik in het donker niet meer lezen. Opeens komt er een trein aan maar we mogen er niet in. De trein moet eerst schoongemaakt worden. Daarna wordt de trein verrekenen moet we over de rails heen en mogen instappen. Gelukkig tilt de mannelljke Belg mijn koffer in de trein. Ze zitten in de coupe tegenover mij en gaan ook naar Kanchanaburri. Nu begrijp ik wat ze bedoelen met amazone Thailand. Wat een schitterende flora en fauna. Heel veel soorten vogels gezien in grote hoeveelheden. Reigers: purper, kleine en grote witte zilveriger, blauwe. Talloze ooievaars, steltlopers, zwaluwen (gier,
huis enz., verschillende soorten ijsvogels, darters (wat is toch al weer de Nederlandse naam), aalscholvers, bijeentrek. Ga maar door er komt geen eind aan. Ook hele mooie vlinders en libellen, planten enz. Gezien. Tijdens de reis komen ze langs met allerlei soorten eten en drinken. Een belevenis. Wel schudt de trein behoorlijk en na ruim drie uur heb ik het wel gezien. Gelukkig wordt mijn koffer weer op het perron gezet. Wat ben ik toch een bofkont. Eerst naar de w.c. Dan de kaart erbij. Ik loop de straat maar uit. Daar zitten volgens mij goedkope guesthouses en het is toch maar voor een nacht. De eerste vind ik te duur. De volgende zit in een straatje 150 meter van de hoofdweg. Het is een soort container waar alleen een bed en een stoel instaat. Toilet en w.c. gezamenlijk en daarvoor moet je eerst naar buiten. Deze kost
maar 250 Baht. Eerst maar en douche en verkleden. Lekker kopje thee gemaakt met de theezakjes van thuis. Koffie is gratis. Dan op stap. Ik wil eigenlijk eerst mijn bril laten maken en naar de TAT. Meisje van de balie stuurt mij de verkeerde kant op. Teruggelopen en terechtgekomen bij de War Cemetry. Imponerend. Hier liggen de Nederlandse slachtoffers van de bouw van de Birma spoorlijn. Wat waren sommigen nog jong. Dan een hapje eten. Mogelijk om uit te leggen wat ik wil. Not spicey. Noodlesoep. Dat is een soort groentesoep. Ik krijg een lepel en chips. Met de chips lukt het niet erg. Mijn eigen plastic bestek maar in de rugmassage stoppen. Nog wat rondgelopen dan richting Bridge over de River Kwai. Net voor ik er ben is de Art Gallery en War Museum. Indrukwekkend en een schitterend uitzicht op de bridge. Ze hier ook hele mooie zwarte opaal. Voor Ma een met de hand beschilderd doosje met zelfgemaakte zeep gekocht en voor mijzelf een doek met schepen erop (blauw). Dan over de bridge. Mooi en aan de andere kant nog even rondgelopen en foto's gemaakt. Daarna een verse mango gescoord. Ik heb nu ook gezien hoe ze de "doerian" schoonmaken. Nog maar een keer proberen. Na lang zoeken een hoed gevonden die past. De hoed heeft aan de achterkant flappen. Lekker met deze zon. Dan terug naar het guesthouses meteen brommer waar een stuk aanzit waarop vier mensen kunnen zitten. Dat gaat lekker snel en kost slechts 40 Baht. Dan het gebruikelijke ritueel weer afhandelen. Mail checken, blog schrijven, de dag van morgen voorbereiden en alle apparatuur opladen. En niet te vergeten eten met een lekker koud biertje.