Nam Tok, 23 november 2012

Gisteravond toch een beetje verreisd. Ik heb zalf gekocht tegen de muggenbeten en een simpele salade gegeten. Nogmaals gedouchte. Ik vertrouw niet dat de kamer erg schoon is. Ik gebruik mijn eigen zijden lakenzak. Nog vergeten te vertellen dat de eigenaresse van get restaurant in het War Cemetry museum een leguaan houdt als huisdier. Hij/zij is ongeveer 60 cm lang en zij voerde hem een banaan. Alhoewel mijn kamer zeker 300 meter van de hoofdstraat verwijderd is hoor je binnen nog heel goed de geluiden van buiten. Midden in de nacht word ik gebeld door Wim. Een medepassagier die in Noord Thailand woont. Wat een lul dit is toch geen tijdstip om te bellen. Ik druk hem weg. Om ongeveer half zeven op. Douchen, thee en koffiedrinken. Via internet een hotel gevonden in Nam Tok. Via internet lukt het niet om te boeken. Dan maar bellen. Ook dat lukt niet. Dan eerst mar naar de TAT. Uitgebreid informatie gekregen over mijn trip naar de Three Pagodas Pass. Myanmar mag je niet in. Het bellen snap ik nu ook. Je moet geen 66 bellen maar 0. Afgesproken dat ik zal bellen als ik op het station sta. Dan mijn bril maar maken. Gelukt. Ontbijten genuttigd. Inmiddels begint de tijd te dringen. Maar helaas geen tuk-tuk. Dan maar lopen. Even na tien uur ben ik er. Gauw alle spullen ingepakt en met de tuk-tuk naar het station. Kaartje kost 100 B. Het maakt schijnbaar niet uit waar je opstapt. Het is veel drukker dan gisteren. De trein heeft bij aankomst al meer dan een half uur vertraging. Ik zit tegenover een jong Thais stelletje. Ik weet nu wat rijst, suikerriet en cassave is. Het is een lange vermoeiende trip en duurt ook twee keer zo lang. Vergeleken met gisteren weinig vogels gezien. Wel is het landschap erg mooi. Op het station gebeld en binnen tien minuten opgehaald. Het hotel ligt ongeveer 2 km buiten Nam Tok en 50 meter van de rivier. Er zitten veel meer vliegen en ben al lek geprikt. Het blijkt dat ik door mijn geld heen ben. Ik kan een kwartier later meerijden naar de bank. Gepind. Daarna het stadje verkend en dim sum gegeten. Lekker. Op de terugweg fruit gekocht. Ik besluit om terug te lopen en zie van alles. Wim gebeld. Hij heeft geen tijd om uitgebreid te praten want hij gaf op dat moment Engelse les. Dan internetten. Het duurt bijna drie kwartier voor ik verbinding heb en kan beginnen met de gebruikelijke riedel. Hapje gegeten. Ook hier lopen net als gisteren gekko's over de muren. Vriendelijke bediening en het ziet er leuk uit. Nu maar is gaan kijken wat ik
morgen ga doen. Ik blijf hier in ieder geval nog een nacht.