Chang Mai, 8 en 9 december 2012

Vandaag aanvang van de tweedaagse trekking. Ik ben benieuwd. Om kart over zeven loop ik met mijn dagrukzak, vol, naar Pooh Eco trekking. Daar aangekomen zijn er al drie jonge Franse meisjes. Zij studeren hier een half jaar aan de universiteit van Bangkok. Tueh, onze gids, is al bezig om hun waardevolle spullen in te pakken. Eerst in krantenpapier en daarna tape er om heen. Ik laat mijn i-pad, paspoort, pasjes ook inpakken. Je moet ook een formulier invullen waarop je aangeeft wat jij in laat pakken. Beiden krijgen hier een copie van. Ik neem een uitgebreid ontbijt: sapje, thee en toast. Inmiddels is de andere Nederlandse gearriveerd. Ze is 38 en woont in Utrecht. Leuke meid. Dan arriveert nog een Frans stelletje. Rond acht uur vertrekken we. Ons vervoermiddel is een auto met on de achterbak twee banken. Vandaag lopen we maar drie uur maar morgen meer dan vijf uur. Na ongeveer 1,5 uur komen wij bij een kleine markt aan. Daar koop ik een klein cadeau voor Nanda en Jeroen. Hier koopt T. groente, fruit enz. Dan weer verder. Onderweg nog een pompoen gekocht. Rond twaalf uur gaan we eten. Langs de weg. Rijst met .... Je moet eten met stokjes. Ik heb dat al eerder gedaan maar heb hier moeite mee. Maar als je honger hebt blijf je doorgaan. Als toetje verse ananas. Dan weer verder. Rond half twee zijn we er en stappen uit. Rugzak op en gaan. Na een pittige wandeling van ruim drie uur bereiken we onze bestemming, het Karen dorp. Hier overnachten wij ook. Een douche ontbreekt en het toilet bestaat alleen uit een Franse pot. Als je plast hoor je het buiten vallen. Volgens mij gebruiken zij het niet. Je moet ook je eigen w.c. Papier gebruiken. Zij schijnen bamboe te gebruiken. Gezamenlijk maken we de groente schoon onder het genot van een zelfgemaakt alcoholisch drankje uit een kommetje. De vrouw des huizen draagt nog de oorspronkelijke klederdracht. Uiteraard met haar op de foto. Het is een heel leuk vrouwtje. Vrolijk. Het dessert is zoete rijst. De rijst wordt in een bamboestok gedaan. Kokosmelk erbij en volgens mij ook suiker. Ze legt de stoken in het houtvuur. De rijst wordt ookgekookt boven het vuur evenals de pompoensoep. Binnen in het huis is een kookplaat. Nou ja kookplaat ? Een plek van 1,5 bij 0,7 meter en hier is een soort standaard en daarop plaatsen ze de wok. Als warmtebron hout. Het wokken doet de oudste zoon. De vader helpt ook mee. Zij hebben vier kinderen, een meisje en drie jongens. De oudste is zeventien. Het eten is klaar. Wij gaan op de grond in een kring zitten. Krijgen een bord en een lepel. Het is heerlijk. Wij krijgen van de buren ook een gerecht. Vis in een zwarte saus. Zelf gebruiken ze geen lepel maar eten met hun handen. Als we klaar zijn gaat wat overgebleven is naar de honden. Het dessert bevindt zich in de bamboestok. Deze wordt opengebroken en je krijgt dan een rolletje rijst. Lekker. De kamer wordt aangeveegd en de afwas gedaan. In het dorp wonen achttien families. Pas sinds zes jaar hebben zij electriciteit via een zonnecel. Andere nutsvoorzieningen ontbreken. Er komen een aantal mannen langs. Van een, rond de zeventig, is niet bekend hoe oud hij is. Vroeger werd maximaal twee keer per jaar aangifte gedaan en in zijn tijd helemaal nog niet. Het volgende dorp ligt op 20 km afstand. De hemel is schitterend. Zo donker, zo veel sterren. Je ziet zelfs nevels rond de sterren. De sterren zijn dichterbij dan thuis en meer dan in Australië. Dan gaan we slapen. Met zijn allen in een ruimte. Er zijn twee klamboe's voor maximaal vier personen. Wij liggen direct op de gronden krijgen een dunne slaapzak. Ik trek alles aan wat ik bij mij heb. Mijn hoofdlampjeis heel handig. Wij hebben het al gebruikt bij het koken en nu om naar het toilet te gaan. Om zes uur ga ik eruit. Opwarmen bij het houtvuur. Het is vannacht flink koud geweest en nu is het maar tien graden. Het douchen slaan we over. Er staat alleen een ton met water om het toilet door te spoelen. Een lekker kopje theeën dan ontbijten. Roerei, toast en verse ananas. Dan weer inpakken. Ik geef wat kleinigheden aan het jongste zoontje. Even later zie ik dat hij het uitgedeeld heeft. De oudste zoon geef ik het hoofdlampje voor bij het koken. Rond half negen vertrekken we. Het is nog steeds mistig. Er gaan vandaag ook nog drie inwoners mee als begeleider. Ik heb net als gisteren weer veel plezier van mijn wandelstokken. Ik heb ze niet voor niets meegenomen. We lopen naar de rivier. Glibberig en steil. En dan gaat het echte werk beginnen. Heel dom heb ik mijn Teva's meegegeven aan onze chauffeur. Dan maar met de wandelschoenen door het water. Bijna iedereen houdt zijn hoge schoenen aan. Is heel prettig want er staat een behoorlijke stroming en het is soms wel zeventig centimeter diep. Gelukkig hebben we allemaal anderhalve liter water bij ons want met vele dalen en stijgen verlies je veel vocht. Ik denk dat het wel zeven honderd meter dalen is. Straks ook weer omhoog. We lopen vandaag door de jungle. Gisteren door een bos. Er bevinden zich alleen loofbomen. Onderweg hiernaar toe zijn we boven de grens voor loofbomen geweest. Dan de lunch op een schitterende plek. Delict bevindt zich in een bananenblad. Heerlijk. Zij hebben voor mij een lepel van bamboe gemaakt. Ik heb als bijnaam van de inwoners de naam, mamma, gekregen. Toe krijgen wij ananas. Voor de anderen is een beker van bamboe gemaakt. Zij hadden er een te kort. Dan arriveren we bij de waterval. Twee Franse meisjes gaan zwemmen. Dan komen we bij een grot aan. Er worden van bamboe vier fakkels gemaakt. Wij lopen ruim honderdvijftig meter in de rivier voordat wij aan de andere kant zijn. Wat een belevenis. Hi nemen we afscheid van de plaatselijke gidsen. En dan maar klimmen, klimmen .... Het lijkt net of er geen eind aan komt. Maar we halen het. Ik ben trots op mijzelf. Ik kon heel goed mee. Alleen soms last van mijn korte benen. Niet bang geweest. Er zijn tweedames die vandaag echt over hun grenzen gegaan zijn. Waaronder Marielle, de Nederlandse vrouw. Helaas heel weinig vogels gezien. We worden in een pick-up geladen en rijden ruim drie kwartier voordat wij overstappen in ons "comfortabel" vervoermiddel. Dan is het nog meer dan twee uur rijden. Een schitterende zonsondergang. We zijn ten zuidwesten van Chang Mai tegen de grens met Myanmar geweest. Ik heb vandaag en gisteren wel last gehad van de aanhechtingen van mijn linker knie. Uitgeput bereiken wij onze bestemming. Nog mailadressen uitgewisseld. Wat is een douche toch lekker. Daarna mijn jasje nog gepast. Ik heb trek en loop verder door. Tot mijn verrassing kom ik op de Sunday weekendmarkt terecht. Druk maar wel leuk om over heen te lopen. Ik ben te moe om te onderhandelen en koop alleen een stoffen schoudertas. Dan naar mijn heerlijke bed. Dat het matras keihard is daar hoor je mij niet meer over.